DARK CITY
Α’ ΛΥΚΕΙΟΥ PROJECΤ
  Μαθητές:  Ιβανούδη Μαρία,
                    Κατσούκα Ευτυχία,            
                     Κούλιαλης Γιώργος.

Η ταινία Dark City, παρουσιάζει μία πόλη, όπου εξωγήινοι έχοντας απαγάγει ανθρώπους από διαφορετικά μέρη, εναλλάσσουν τις μνήμες του καθενός με κάποιον άλλο συμπολίτη του, προσπαθώντας να καταλάβουν τι είναι αυτό που κάνει εμάς, τους ανθρώπους, ξεχωριστούς. Βέβαια, όλα αυτά γίνονται γιατί ο πλανήτης των εξωγήινων βρίσκεται στα πρόθυρα της καταστροφής και οι ίδιοι ψάχνουν έναν τρόπο να σωθούν. Σε αυτό τον φαύλο κύκλο της καθημερινότητας στην πόλη αυτή, κατά τη διάρκεια της αλλαγής των μνημών, ορισμένοι άνθρωποι ξυπνούν. Έτσι και ο πρωταγωνιστής μας, στον οποίον έχουν εμφυτευθεί(ανεπαρκώς) μνήμες ενός μανιακού δολοφόνου. Στην αναζήτηση της αλήθειας, όλα τα στοιχεία υποδεικνύουν πως όλες οι αναμνήσεις είναι κάποιου άλλου και όχι δικές του. Γίνεται μάρτυρας της εναλλαγής του σκηνικού της πόλης, και παρατηρεί πως εκεί, ποτέ δεν ξημερώνει. Βρίσκεται αντιμέτωπος με τους εξωγήινους σε πολλές στιγμές διότι τον καταδιώκουν γιατί καθιστά εμπόδιο στα σχέδιά τους. Ο ίδιος, έχοντας πλέον αναπτύξει ικανότητες σαν τις δικές τους, τους αντιμετωπίζει και πιάνεται αιχμάλωτος. Εκεί, με την βοήθεια του αρχικά σατανικού επιστήμονα που βοηθούσε τους εξωγήινους με την ανταλλαγή των αναμνήσεων, τους κατατροπώνει και γίνεται κύριος της μηχανής τους. Χρησιμοποιώντας τις τελευταίες του δυνάμεις, αλλάζει το τοπίο της πόλης, τοποθετώντας παραλία έξω από τα τείχη της. Και η μέρα τελικά ξημερώνει στην πόλη. Όλα έχουν πλέον αλλάξει...

Η ταινία δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα στον θεατή` από αγωνία για την εξέλιξη της πλοκής και την εξιλέωση του πρωταγωνιστή, έως συμπόνια για τους πολίτες που βρίσκονται παγιδευμένοι σε μία ανούσια καθημερινότητα, χωρίς αρχή και τέλος.

Ο κάθε άνθρωπος, είναι ένα ξεχωριστό άτομο, που δρα και συμπεριφέρεται με βάση 2 πράγματα:
1) τη λογική,
2) το συναίσθημα.
Τα συναισθήματα μαζί με τη λογική αποτελούν ένα σημαντικό μέρος του «εγώ» του κάθε ατόμου. Αν του έλειπε έστω και ένα από αυτά τα 2 βασικά συστατικά ο άνθρωπος θα ήταν ένα τίποτα. Πολλοί άνθρωποι, δρουν είτε μοναχά με το συναίσθημα, ή μόνο τη λογική. Βέβαια, πολλοί επιτήδειοι το εκμεταλλεύονται αυτό, ελέγχοντας συναισθηματικά τους ανθρώπους. Αυτό γίνεται με ποικίλους τρόπους. Μπορεί να γίνει μέσω συναισθηματικού εκβιασμού, απειλώντας το άτομο με συναισθηματικές συνέπιες όπως την καταστροφή της σχέσης του με ένα άτομο κοντινό στον εκβιαζόμενο, για παράδειγμα.
Άλλοτε, εκμεταλλεύονται τα τυχόν συναισθήματα αγάπης που τρέφει το ένα πρόσωπο για κάποιο άλλο, αποκομίζοντας έτσι ο επιτήδειος  όχι μόνο την αμέριστη προσοχή του συναισθηματικά εκμεταλλευόμενου ατόμου, αλλά πολύ συχνά και υλικά αγαθά, όπως για παράδειγμα χρήματα, κοσμήματα, αυτοκίνητα, κάποια επιπλέον προσόντα αν η σχέση των 2 ατόμων εμπλέκεται και στον τομέα της εργασίας και λοιπά.
Ο φόβος, είναι το κυριότερο από όλα τα συναισθήματα. Είναι αυτό που, με λίγα λόγια, μας οδηγεί, μας σταματάει εκεί που δεν μπορούμε να συνεχίσουμε. Μέσω του φόβου ο άνθρωπος είναι περισσότερο ευάλωτος στο να «σπάσει» και να υποταχθεί, να ελεγχθεί από άλλους. Ο φόβος για την καθημερινότητα, ο φόβος και η ανασφάλεια για το μέλλον, για κάποιον αγαπημένο, ακόμα και για την έλλειψη εργασίας, στέγης, βασικών ειδών ανάγκης μας καθιστά απίστευτα ευάλωτους στο να λαμβάνουμε παράλογες αποφάσεις για το μέλλον μας με, πολύ συχνά, καταστρεπτικές συνέπειες. Η παρουσία του φόβου μας κάνει να υποτασσόμαστε στα διάφορα άτομα που τον εκμεταλλεύονται.  Και ο φόβος για τις συνέπειες της επανάστασης είναι αυτός που μας κάνει να υπομένουμε την υποταγή.

 

Από την άλλη μεριά η λογική έχει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στον τρόπο σκέψης και δράσης σε ένα άτομο, πολλές φορές παραγκωνίζοντας τελείως τον συναισθηματικό παράγοντα. Η παρουσία της λογικής, είναι αυτό που μας κάνει σταθερά όντα, που μας έχει φέρει εδώ που είμαστε. Είναι η λογική που συνέβαλλε στην ανάπτυξη της τεχνολογίας, της επιστήμης ΄ είναι η συνεχής αμφισβήτηση των όσων δεν «έστεκαν» στον γνωστό κόσμο κάθε ιστορική εποχή, που οδήγησε άτομα να καινοτομήσουν, να αμφισβητήσουν τις κάθε «συμβατικές» κοσμοθεωρίες και να κάνουν ένα βήμα μπροστά στην εύρεση της αλήθειας. Η λογική, μας ξεχωρίζει από τα άλλα ζώα πάνω στον πλανήτη ΄ η λογική και η παρουσία συνείδησης μας κάνουν το κυρίαρχο είδος.  Βέβαια, η λογική είναι «κρύα». Δεν δέχεται αμφισβήτηση λόγω συναισθημάτων και αυτό είναι που την κάνει σκληρή. Γι’ αυτό και ορισμένες φορές, να δρούμε μόνο με την λογική, δεν βοηθάει. Οι αποφάσεις στη ζωή πρέπει να λαμβάνονται με την συνεργασία της λογικής και του συναισθήματος.

Πολλοί άνθρωποι λόγω των διαφόρων συγκυριών, συμβαίνει να χάνουν την μνήμη τους. Είναι πολύ δύσκολο και για τον παθόντα και για τα άτομα γύρω του όταν συμβαίνει αυτό, διότι βρίσκεται αποπροσανατολισμένος, χαμένος ανάμεσα σε συμβάντα και γεγονότα που του εξιστορούνται, σε πρόσωπα άγνωστα, που τον περικυκλώνουν και περιμένουν να τους θυμηθεί. Ο ίδιος εισάγεται σε μια ζωή άγνωστη για αυτόν, νομίζει πως προσπαθούν να τον κάνουν κάποιον που δεν είναι. Σιγά σιγά, όμως καταφέρνει να προσαρμοστεί στο «καινούριο»  περιβάλλον, με όλα αυτά τα άτομα που κάποτε αποτελούσαν βασικό παράγοντα της καθημερινότητάς του όμως τώρα δεν είναι παρά ξένοι που παρά τη θέλησή του, επιμένουν να ανακτήσει τη σχέση του μαζί τους. Ξεκινάει μια καινούργια ζωή, τελείως άγνωστη προς αυτόν και με μόνη βοήθεια τα άτομα τριγύρω του, προσαρμόζεται ξανά και ενσωματώνεται πίσω στην οικογένειά του και την παλιά του ζωή.

Κατά τη διάρκεια των αιώνων, πολλοί λαοί έχουν χάσει την ιστορική τους ταυτότητα, η καταγωγή τους και η ιστορία τους χάθηκε μέσα στο πέρασμα των χρόνων και οι ίδιοι αφομοιώθηκαν μέσα σε άλλους πολιτισμούς, χωρίς  επίγνωση του ποιοι πραγματικά είναι. Εάν εγώ ως απόγονος των Ελλήνων, έχανα την ιστορική μου ταυτότητα, θεωρώ πως θα ήταν πολύ άσχημο, όχι μόνο για εμένα σαν άτομο, αλλά για όλη τη φυλή των Ελλήνων. Τόσες χιλιετίες ιστορίας, πρωτοτυπίας, όχι μόνο σε επιστημονικό επίπεδο, αλλά και σε κοινωνικό, τόσοι πολύτιμοι πνευματικοί θησαυροί, θα έχαναν έτσι απλά το νόημά τους. Θα ήμουν ένας ακόμη άνθρωπος χωρίς επίγνωση του τι με κάνει ξεχωριστό λόγω της καταγωγής μου και της ιστορίας που «κουβαλάω στην πλάτη μου». Σήμερα, πολλοί επιτήδειοι προσπαθούν να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου, ότι δεν χρειάζεται να ξέρουμε την ιστορία μας, ότι δεν αξίζουμε ειδική μεταχείριση, ότι είμαστε απλά ένας ακόμα λαός. Δεν λαμβάνουν όμως υπ’ όψιν το γεγονός, ότι οι Έλληνες από τα αρχαία ακόμη χρόνια, συνέβαλλαν δραστικά στην θεμελίωση του σημερινού κόσμου. Γιατί πού θα υπήρχε δημοκρατία στην σημερινή εποχή, εάν οι αρχαίοι Αθηναίοι δεν είχαν καθιερώσει το θεσμό της δημοκρατίας και της ελεύθερης έκφρασης του λόγου από κάθε πολίτη; Πώς θα συγκροτούνταν κράτη εάν όχι βασισμένα σε νόμους και αρχές που δημιουργήθηκαν από τους προγόνους των Ελλήνων;  Το να γνωρίζει κανείς την ιστορική του ταυτότητα είναι πολύ σημαντικό λοιπόν.

Η σκέψη του ότι έχεις ελπίδα, προοπτική και μέλλον σε αυτό τον κόσμο είναι η πιο δυνατή κινητήρια δύναμη που υπάρχει. Είναι αυτό που σε ωθεί με άλλα λόγια να συνεχίσεις τον αγώνα, να συνεχίσεις να παλεύεις για την καθημερινότητα. Πολλοί άνθρωποι όμως, δεν έχουν την άνεση να κάνουν αυτή τη θετική σκέψη. Ένα τέτοιο παράδειγμα, είναι οι ισοβίτες και οι άνθρωποι καταδικασμένοι σε θανατική ποινή. Η ζωή τους είναι προκαθορισμένη: μια ζωή μέσα στη φυλακή έως ότου τελικά πεθάνουν ή ο θάνατος λόγω των εγκλημάτων που διέπραξαν. Δεν μπορούν να νιώσουν ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον και αυτό συνήθως τους καταρρακώνει. Βέβαια, δεν υπερασπίζεται το γεγονός ότι δικαίως έπραξαν τα εγκλήματα αυτά και πως θα πρέπει, τυφλά, να αθωωθούν. Οι περισσότεροι από αυτούς, ξέροντας πως δεν έχουν προοπτική και μέλλον σε αυτό τον κόσμο, απλά συμβιβάζονται και προσφεύγουν στην πίστη σε κάποιο Θεό και σε μια καλύτερη ζωή μετά θάνατον. Είναι απελπισμένοι για το τι θα απογίνουν, για το πώς η ζωή τους θα είναι προκαθορισμένη όντας οι ίδιοι κλεισμένοι σε ένα κελί ή στην χειρότερη των περιπτώσεων, ακόμη και νεκροί. Η συναισθηματική κατάσταση σε μια τέτοια περίπτωση, βεβαίως, είναι αδύνατο να κριθεί από κάποιον που δεν έχει βρεθεί σε αυτή την θέση.