ΤΕΛΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΣΤΕΡΩΝ

             Γ ΑΣΤΕΡΑΣ ΝΕΤΡΟΝΙΩΝ         
Αποτελούνται από την πλέον συμπαγή μορφή ύλης η οποία είναι δυνατόν να περιγραφεί με γνωστούς νόμους της Φυσικής. Αυτοί οι αστέρες δεν εξελίσσονται πλέον. Στην τελική αυτή κατάσταση είναι δυνατόν να καταλήξουν αστέρες των οποίων η μάζα υπερβαίνει τις 5Μ αλλά όχι τις 20Μ. Σ΄ αυτούς η βαρυτική πίεση εξισορροπείται από την πίεση των εκφυλισμένων νετρονίων.
             
 Κατά την ανακάλυψη (1967) του πρώτου αστέρα νετρονίων, από τους Βρετανούς αστρονόμους Χιούις (Antony Hewish) και Μπελ (Jocelin Bell) στο ραδιοαστρονομικό αστεροσκοπείο του Καίμπριτζ, η παρατηρούμενη κανονικότητα της εκπομπής ακτινοβολίας από τα άστρα αυτά, οδήγησε αρχικά, και εξετάστηκε το ενδεχόμενο να είναι προσπάθειες εξωγήινων να επικοινωνήσουν με άλλους πολιτισμούς. Σύντομα όμως έγινε αντιληπτό ότι οι πάλσαρς είναι αστέρες νετρονίων, και η κανονικότητα της περιόδου της ακτινοβολίας τους προέρχεται από το γεγονός ότι αυτή ακολουθεί την ταχύτατη περιστροφή του άστρου γύρω από τον εαυτό του.

  
                        PULSARS

Οι πάλσαρς είναι μία κατηγορία παλλομένων ραδιοαστέρων που εμφανίζονται ως ουράνιες ραδιοπηγές, ουράνια δηλαδή σώματα που εκπέμπουν ανιχνεύσιμη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία με τη μορφή ραδιοφωνικών κυμάτων. Οι πάλσαρς ξεχωρίζουν από όλες τις άλλες ουράνιες πηγές από το ότι εκπέμπουν ταχύτατους παλμούς των κυμάτων αυτών, με περιόδους από χιλιοστά του sec (ms -μιλισέκοντς), μέχρι μερικά δευτερόλεπτα, όταν όλα τα άλλα ουράνια σώματα εμφανίζουν περιόδους κάθε είδους μεταβολών (περιστροφής κλπ.) της τάξεως των ωρών και άνω .

Oι Πάλσαρς είναι αστέρες νετρονίων που έχουν δημιουργηθεί μετά από τη κατάρρευση ή εκφυλισμό προϋπάρχοντος κανονικού αστέρα που ναι μεν η μάζα τους είναι παραπλήσια του Ήλιου, πλην όμως η διάμετρός τους είναι πολύ μικρή, λίγες δεκάδες χλμ. Παραταύτα η διαδικασία εκπομπής των Πάλσαρς σε αντίθεση με ότι αφορά τη κίνησή τους, δεν έχει ακόμη εξηγηθεί ικανοποιητικά.
Τα 3 βασικά παρατηρισιακά δεδομένα των pulsars:

Α) Η δέσμη ακτινοβολίας είναι πολύ στενή, όπως προκύπτει από τους στένους περιοδικούς παλμούς που παρατηρούμε

Β) Το φάσμα της ακτινοβολίας των παλμών δεν μοιάζει με φάσμα μελανού σώματος, αλλά είναι φάσμα ακτινοβολίας συγχρότρου

Γ) Οι παλμοί είναι πολύ ισχυρά γραμμικά πολωμένοι, γεγονός που απαιτει ισχυρό μαγνητικό πεδίο
         Αρκετά διαδεδομένο, είναι και το σχετιστικό πρότυπο που δέχεται ότι η οηγή ακτινοβολίας των pulsars  βρίσκεται μακριά από την επιφάνει του αστέρα, κοντά στην περιοχή του κυλίνδρου φωτός .
Στο γαλαξία μας πιστεύουμε ότι υπάρχουν 500000 pulsars, ότι η δημιουργία τους συμβαίνει συνήθως κατά την έκρηξη ενός υπερκαινοφανούς  αστέρα, με ρυθμό περίπου 1 pulsar ανα 20 έτη και ότι ο μέσος όρος ζωής τους είναι 10⁷ έτη. Ένας αστέρας νετρονίων παύει να παρατηρείται ως pulsar, είτε όταν το μαγνητικό του πεδίο εξασθενήσει σημαντικά, είτε όταν ο άξονας του πεδίου γίνει παράλληλος προς τον άξονα περιστροφής.

            

                                                                           απο Ραφαήλ Λαμπούση